شهید مهدی بدیعی – حسینیه بنی فاطمه اصفهان

نام پدر : مرتضی تاریخ شهادت: ۱۳۶۶/۳/۱

تاریخ تولد: ۱۳۴۱/۷/۱ محل شهادت : سردشت

حدیث پرواز

شقایق وجود مهدی در سال ۱۳۴۱ بر بوستان زندگی شکوفا گشت و در دامان پرمهر مادر آیه ی محبت آموخت و در مکتب صلابت و استواری پدر شیوه ی خوب زیستن. آن هنگام که سروش دانایی بانگ آموختن سرداد به جمع علم آموزان پیوست و تنها تا گرفتن مدرک سیکل توانست در این وادی بماند. وجود او سرشار از صفات نیک اخلاقی چون خوش خلقی، صبر، مهربانی و تلاش و جدیت در انجام کارها بود. او با وجودی منور به نور ایمان قبل از رسیدن به سن بلوغ خود را مکلف به رعایت واجبات کرده بود و در انجام مستحبات نیز از همگان پیشی گرفته و نماز شب و قرآن می خواند. مهدی با اقتدا به مولایش علی(علیه السلام) مخفیانه به فقرا کمک می رساند و احترام زیادی برای پدر و مادرش قائل بود. در روزهای پرهیاهوی انقلاب با گام های استوار خود قدم در خیابان ها گذاشته و با مشت های گره کرده فریاد استقلال و آزادی سر داد تا آن که انقلاب به پیروزی رسید و چندی بعد با حمله ی خصمانه ی عراق به ایران دفاعی عاشقانه شکل گرفت. مهدی هم که در دل عشق وطن داشت و در سر سودای حفظ انقلاب از طریق ارتش جمهوری اسلامی به جبهه شتافت. جبهه های جنوب و کردستان شاهد دلاوری ها و ایثارگری های این بزرگ مرد تاریخ ایران بود تا آن که در سال ۱۳۶۶ در منطقه ی سردشت بر اثر اصابت ترکش خمپاره به نخاع و کمر مجروح گشت و پس از چند روز در بیمارستان به شهادت رسید.

کلام نور

مقام معظم رهبری امام خامنه ای(مدظله العالی) :

اساساً جهاد واقعی و شهادت در راه خدا جز با مقدمه ای از اخلاص ها و توجه ها و جز با حرکت به سمت “انقطاع الی الله” حاصل نمی شود.