Views: 55
[box type=”shadow” ]شهید سیدجواد خاتون آبادی نام پدر : عبدالمحمد تاریخ شهادت : ۲/۸/۱۳۶۲ تاریخ تولد : ۷/۱/۱۳۴۵ عملیات : والفجر ۴[/box]
همزمان با شکفتن گل های بهار و طراوت دوباره ی طبیعت سیدجواد دیده به جهان گشود و سرسبزی و نشاط عید را برای خانواده اش دوچندان کرد. در زیر سایه ی مکتب پدر و در دامان مهربان مادر مشق زندگی آموخت و درس بندگی از بر کرد. دوران نوجوانی اش همزمان شده بود با روزهای پرشور انقلاب و او با آن که سن زیادی نداشت اما با دستان کوچکش شعارهایی بزرگ بر دیوار کوچه ها می نوشت تا همگان بدانند که ظلم در حال نابودی است و آمدن حق نزدیک. دیری نپایید که حق آمد و باطل رفت. نور به سرزمین اسلامی بازگشت و سیدجواد برای پاسداری از آن پیروزی عظیم به عضویت بسیج درآمد. هنوز شیرینی پیروزی در کام مردم بود که خبر تجاوز دشمنان به گوش رسید. پس سیدجواد قصد کردستان کرد تا گامی برای دفاع از میهنش برداشته باشد. کردستان بود و شب های سرد و روزهای مخوفش. کردستان بود و دشمن بی دین و کشتارهای ناجوانمردانه اش. کردستان مرد می خواست. مرد نبرد، کسی که شجاعت با وجودش عجین باشد و ترس در او راهی نداشته باشد و سید جواد کسی بود که ایمانش به خدا شجاعتش را دو چندان می کرد.
و همین اوصاف او را محرم درگاه الهی ساخت و چهارمین والفجر موعد وصالش شد و پیکر مطهرش در همان سرزمین ماند و تنها پس از ۱۹ سال پلاکی به نشان از او به خانواده اش بازگشت.
[box type=”note” ]این را بدانید که عزت و ذلت هر قومی دست خداست و خدا هم به وسیله ی پیامبرش راه عزت و ذلت را به ما نشان می دهد. بدین معنی که برای حفظ دین خدا با مشرکان و کافران جهاد کنیم و آن که همه ی امور در دستش است وعده ی یاری داده ولی اگر سرمان به کارهای دنیوی جمع گردد و از فکر آخرت خارج گردیم و از میدان جنگ بگریزیم ذلت ابدی نصیبمان خواهد شد.[/box]
