حسینیه بنی فاطمه اصفهان حسینیه بنی فاطمه اصفهان
نوشته های مشابه
بازدیدها: 51
“آری! به حق که حقیری باری دگر به قافیه سالار این کاروان حسین بن علی(علیه السلام) با خون خود اقتدا نمود و چه شیرین است رهرو وادی عشق گشتن و بی سر و جان در بیکران پهنه ی هستی از همه گسستن و به او پیوستن. چه نیکو فرجامی است از گرداب عدم و نیستی پر کشیدن و دوره ی شیرین وجود را طی نمودن و به ساحل دریای ناپیدای جاودانه ی عشق رسیدن.
آری همیشه می خواستم شمع باشم و بسوزم و نور دهم و نمونه ای از مبارزه حق در مقابل ظلم شوم. این ها را ننوشتم که به کسی منت بگذارم که کاغذ نوشته ها بر من منت گذاشت و درد و شکنجه ی درونم را تقبل کرد.
این جا قلب می سوزد، اشک می جوشد، وجود خاکستر می شود و احساس سخن می گوید و چه زیباست راز و نیاز درویشی دل سوخته و نالیده در نیمه ی شب با خدای خود.”
این اصل کلام محمود بود ولی پایان آن نبود و چه حرف ها و رازها که نگفته ماند و او با لباسی به رنگ خاک و روحی به بزرگی افلاک به ملکوت پیوست.
و عشق و علاقه ی وافرش به امام حسین(علیه السلام) و زیارت عاشورا او را به این مقام رساند.
