بازدیدها: 37

ای مرد! این همه گمنامی در تو چه سِّری بود؟ آیا هیچ به نام و نشان اندیشه کرده بودی؟ زمانی که در بین النهرین حوزه و دانشگاه ،علم و اخلاق را با هم آموختی و زمانی که دل از همه چیز بریدی و راهی جبهه شدی. تو نماد تهور و شجاعت و مردانگی بودی. این را فتح المبین، بیت المقدس، رمضان و کربلای ۵ شهادت می دهند.
تو را از کجا باید آغاز کرد؟! از خانواده ی روحانی و پدربزرگ مجتهدت؟ از مادر فهمیده و فرهیخته ات؟ از همان دوران دبیرستان که فعال انجمن اسلامی بودی ؟ یا از انقلاب که پابه پای مردم برای رهایی کشورت تلاش می کردی. سراغ تو را باید از لشکر امام حسین(علیه السلام) گرفت از گردان یا زهرایش که مثل تویی بسیار در خود گنجانده بود.
آری سراغ تو را باید از شلمچه گرفت، از کربلای ۵ و سلام باید کرد بر لحظه ی شهادتت که ترکش ها سینه و گردنت را نشانه رفته بود و چه زیبا تو را مهیای دیدار کرده بود و این ها همه رازی است از عشقی که میان تو و حضرت زهرا(سلام الله علیها) بود.
سلام بر تو و بر استقامتت و سلام بر تو و بر جاودانگی ات.