حسینیه بنی فاطمه اصفهان حسینیه بنی فاطمه اصفهان
نوشته های مشابه
بازدیدها: 0
حضرت محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله
امام علی علیه السلام فرمودند:
إنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً رَحمَهً لِلعالَمینَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ.
خداوند محمّد (صلّى الله علیه و آله) را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.
بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۹۴
امام صادق علیه السلام در تفسیر احسان به پدر و مادر در آیه «و بالوالدین احسانا» فرمودند:
الوالِدانُ رَسُولُ اللّه ِ و عَلیٌ علیهماالسلام ؛
منظور از پدران ؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام می باشد.
البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۲، ص ۷۷٫
امام علی علیه السلام فرمودند:
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وسلم إِذَا بُشِّرَ بِجَارِیَهٍ قَالَ رَیْحَانَهٌ وَ رِزْقُهَا عَلَی اللَّهِ؛
روش حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم این گونه بود که وقتی خبر تولد یک دختر را به او می دادند، می فرمودند: گلی است و روزی آن با خداوند است.
بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص ۹۷؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۵، ص ۱۱۴٫
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم… وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّهِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّهِ.
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى یابید و به وسیله حسن احسان مى شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى کند.
البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۲۳۲
امام باقر علیه السلام فرمودند:
زِیارَهُ قَبْرِ رَسُولِ اللهِ(ص) وَ زِیارَهُ قُبُورِ الشُّهَداءِ وَ زِیارَهُ قَبْرِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی(ع) تَعْدلُ حَجَّهً مَبْرُورَهً مَعَ رَسُولِ اللهِ(ص).
زیارت قبر رسول خدا صلّی الله علیه و آله و زیارت مزار شهیدان و زیارت مرقد امام حسین علیه السلام معادل است با حج مقبولی که همراه رسول خدا صلّی الله علیه و آله به جا آورده شود.
مستدرک الوسائل، ج ۱،ص ۲۶۶
امام مهدی علیه السلام فرمودند:
بَعَثَ مُحَمَّدا(ص) رَحمَهً لِلعالَمینَ، وتَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ، وخَتَمَ بِهِ أنبِیاءَهُ، وأَرسَلَهُ إلَی النّاسِ کافَّهً، وأَظهَرَ مِن صِدقِهِ ما أظهَرَ، وبَینَ مِن آیاتِهِ وعَلاماتِهِ ما بَینَ.
خداوند محمّد(ص) را به عنوان رحمتی برای جهانیان بر انگیخت و نعمتش را با او تمام کرد و سلسله پیامبرانش را بدو پایان بخشید و او را به سوی همه مردمان فرستاد و در باره حقّانیت و راستگویی او، نشانه هایی را نمودار ساخت و آیات و علامت های بسیاری را از او نشان داد.
بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۱۹۴
امام حسین علیه السلام فرمودند:
کانَ رَسُولُ اللهِ (ص) یرْفَعُ یدَیهِ اِذَا ابْتَهَلَ وَ دَعَا کمَا یسْتَطْمِعُ الْمِسْکینَ.
پیامبر خدا (ص) هنگام درخواست و دعا، دستانش را بالا می‌برد، آن گونه که بینوا غذا می‌طلبد.
بحار الانوار، ج ۱۶، ص ۲۸۷
امام علی علیه السلام فرمودند:
کانَ النَّبِی (ص) لَیسُرُّ الرَّجُلُ مِن اَصْحَابِهِ اِذَا رَآهُ مَغْمُوماً بِالْمُداعَبَهِ وَ کانَ (ص) یقُولُ: اِنَّ اللهَ یبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فِی وَجْهِ اِخْوَانِهِ.
پیامبر (ص) هرگاه یکی از یارانش را اندوهگین می دید با شوخی شادش می کرد و می فرمود: خداوند از کسی که با برادرانش ترشرو باشد، نفرت دارد.
کشف الریبه، ص ۸۳٫
امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَا صَافَحَ رَسُولُ اللهِ (ص) رَجُلاً قَطُّ فَنَزَعَ یَدَهُ حَتَّی یَکُونُ هُوَ الَّذِی یَنْزِعُ یَدَهُ مِنْهُ.
پیامبر خدا (ص) با هر کس دست می‌داد، دستش را نمی‌کشید تا اینکه طرف مقابل دستش را از دست او جدا کند.
بحار الانوار، ج ۱۶، ص ۲۶۹
امام هادى علیه السلام فرمودند:
نَبِینا أفضَلُ الأَنبِیاءِ… أشَدُّ النّاسِ تَواضُعا، أعظَمُهُم حِلما، وأَنداهُم کفّا، وأَمنَعُهُم کنَفَا.
پیامبر ما، برترینِ پیامبران…، فروتنترینِ مردم، بردبارترینِ ایشان، بخشنده و دست و دلبازترینِ آدمیان و دلاورترینِ آنان در حمایت از وابستگان خود بود.
کشف الغمه: ج ۴ ص ۲۶.
امام هادى علیه السلام فرمودند:
فی جَوابِ ابنِ السِّکیتِ عَن عِلَّهِ بَعثِ موسی بِالعَصا ویدِهِ البَیضاءِ وآلَهِ السِّحرِ، وبَعثِ عیسی بِآلَهِ الطِّبِّ، وبَعثِ مُحَمَّدٍ، صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وآلِهِ وعَلی جَمیعِ الأَنبِیاءِ، بِالکلامِ وَالخُطَبِ ـ: إنَّ اللّهَ لَمّا بَعَثَ موسی(ع) کانَ الغالِبُ عَلی أهلِ عَصرِهِ السِّحرَ، فَأَتاهُم مِن عِندِ اللّهِ بِما لَم یکن فی وُسعِهِم مِثلُهُ، وما أبطَلَ بِهِ سِحرَهُم، وأَثبَتَ بِهِ الحُجَّهَ عَلَیهِم. وإنَّ اللّهَ بَعَثَ عیسی(ع) فی وَقتٍ قَد ظَهَرَت فیهِ الزَّماناتُ وَاحتاجَ النّاسُ إلَی الطِّبِّ، فَأَتاهُم مِن عِندِ اللّهِ بِما لَم یکن عِندَهُم مِثلُهُ، وبِما أحیا لَهُمُ المَوتی، وأَبرَأَ الأَکمَهَ وَالأَبرَصَ بِإِذنِ اللّهِ، وأَثبَتَ بِهِ الحُجَّهَ عَلَیهِم. وإنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّدا(ص) فی وَقتٍ کانَ الغالِبُ عَلی أهلِ عَصرِهِ الخُطَبَ وَالکلامَ ـ وأَظُنُّهُ قالَ: والشِّعرَ ـ فَأَتاهُم مِن عِندِ اللّهِ مِن مَواعِظِهِ وحِکمِهِ ما أبطَلَ بِهِ قَولَهُم، وأَثبَتَ بِهِ الحُجَّهَ عَلَیهِم.
ـ در پاسخ ابن سِکیت که پرسیده بود: سبب برانگیخته شدن موسی(ع) با عصا، ید بیضا و ابزار سحر، و عیسی(ع) با ابزار طبابت، و محمّد(ص) با گفتار و خطابه چیست؟ ـ : خداوند، هنگامی موسی(ع) را برانگیخت که جادو بر مردم عصر او غلبه داشت. از این رو، برای آنان از جانب خداوند، معجزه ای آورد که نظیر آن در توان آنان نبود، تا با آن، جادوی آنان را باطل سازد و حجّت را بر ایشان تمام نماید. و خداوند متعال، عیسی(ع) را در زمانی به رسالت برانگیخت که در میان مردم، بیماری های مُزمن پدید آمده بود، مردم به طب نیاز داشتند و عیسی(ع) از جانب خداوند، برای آنان معجزه ای آورد که نظیر آن، نزد ایشان وجود نداشت. او مردگان را برای ایشان زنده می کرد، و کور مادرزاد و مبتلا به پیسی را با اذن الهی شفا می داد و با این معجزات، حجّت را بر آنان تمام می کرد. خداوند، محمّد(ص) را در زمانی به رسالت برانگیخت که خطابه و سخنوری ـ و به گمانم امام(ع) افزود: و شعر ـ بر مردم عصر ایشان غلبه داشت. از این رو، او از جانب خداوند، برای ایشان موعظه ها و حکمت هایی آورد تا با آنها، ادّعای آنان را باطل و حجّت را بر ایشان تمام نماید.
الکافی: ج ۱ ص ۲۴ ح ۲۰.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِنَّ النَّبِیَّ(ص) کَانَ یَتَخَتَّمُ فِی یَمِینِهِ ؛
پیامبر اکرم (ص) انگشتر را در دست راستش می‌نهاد.
الکافی، ج ۶، ص ۴۶۹
امام على علیه السلام فرمودند:
مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ یطِعِ اللهَ وَ مَنْ یطِعِ اللهَ یسْتَحِقُّ الشُّکرَ مِنَ اللهِ بِحُسْنِ الْجَزَاءِ ؛
هر کس از پیامبر (ص) پیروی کند، از خدا پیروی کرده است و هر کس از خداوند پیروی کند سزاوار سپاس الهی که پاداشی نیکو است، می‌باشد.
بحار الانوار، ج۷۵، ص۲٫
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ آذی مُؤْمِناً فَقَدْ آذانِی وَ مَنْ آذانِی فَقَدْ آذَی اللهَ ؛
هرکس مؤمنی را بیازارد، مرا آزرده و هرکه مرا بیازارد، خداوند را آزرده است.
بحارالأنوار، ج ۶۴، ص ۷۲
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
لَا یُبَلِّغُنِی اَحَدٌ مِنْکُمْ عَن اَحَدٍ مِنْ اَصْحَابِی شَیئاً فَاِنِّی اُحِبُّ اَنْ اَخْرُجَ اِلَیْکُمْ وَ اَنَا سَلیمُ الصَّدرِ ؛
کسی از شما حق ندارد، از هیچ یک از یارانم چیزی به من بگوید؛ زیرا دوست دارم در حالی که چیزی از شما در دلم نیست به سویتان بیایم.
بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۲۳۱
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اِنَّ اللهَ بَعَثَنِی بِتَمَامِ مَکَارِمِ الْاَخْلَاقِ وَ کَمَالِ مَحَاسِنِ الْاَفْعَالِ.
خدای متعال، مرا برای کامل کردن فضایل اخلاق و به کمال رساندن کارهای نیکو بر انگیخته است.
کنزالعمّال، ح ۳۱۹۴۷ ؛ المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۷۴
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَنَا وَ هَذَا – یعْنِی عَلِیاً – یوْمَ الْقِیامَهِ کهَاتَینِ – وَضَمَّ بَینَ اِصْبَعَیهِ – وَ شِیعَتُنَا مَعَنَا وَ مَنْ اَعَانَ مَظْلُومَنَا کذَلِک.
من و علی در روز قیامت مانند این دو انگشت به هم چسبیده – و دو انگشتشان را به هم چسبانیدند – با هم هستیم و شیعیان ما نیز با ما هستند همچنین کسانی که مظلوم خاندان ما را یاری رسانند.
بحار الانوار، ج ۴۰، ص ۲۶
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در بیان علّت نامیده شدنش به داعی (دعوتگر) فرمودند:
وَ اَمَّا الدَّاعِی فَاِنِّی اَدْعُو النَّاسَ اِلَی دِینِ رَبِّی عَزَّوَجلَّ.
و امّا داعی، بدان سبب است که من مردم را به دین پروردگارم دعوت می‌کنم.
الامالی، شیخ صدوق، ص ۲۵۶
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
لِرجُلٍ قالَ لَهُ : إنّ أبی یُریدُ أن یَستَبیحَ مالى: أنتَ ومالُکَ لأبیکَ ؛
مردى به – رسول خدا صلى الله علیه و آله – عرض کرد: پدرم مىخواهد مال مرا از آنِ خود کند. حضرت فرمودند: تو و مال تو از آنِ پدرت هستید.
کنزالعمّال : ۴۵۹۳۳ منتخب میزان الحکمه : ۶۱۴
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم… وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّهِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّهِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى‌یابید و به وسیله حسن احسان مى‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى‌کند.
مأه منقبه، ص ۲۲
۱ ۲ ۳ > >>
برگزیده‌ها
۱
۲
۳
۴
منبع شناسی
معنی اهل بیت(ع) درنهج البلاغه
نهج البلاغه پس از هزار سال (۲)
شیوه های امیر بیان درخلق تصاویر زنده وبدیع (۳)
هویت واقعی کتاب اثبات الرجعه منسوب به فضل بن شاذان
تعلیق شرح جمل العلم کراجکی
انفاق از دیدگاه:( قرآن ، روایات، نهج‌البلاغه)
پیمانها و معاهدات در نهج‌البلاغه
درباره ی کافی
زمینه های تاریخی کتاب کافی با تکیه بر جنبه های کلامی
مدیریت زمان از دیدگاه امام علی (علیه السلام)(۳)
شکوه تعبیر در صحیفه سجادیه
على (علیه السلام) بزرگترین خطیب تاریخ
تهذیب الاحکام
انس و بهرهمندی از نهج‌البلاغه
پیمانها و معاهدات در نهج البلاغه (۲)
کتابشناسی علما و بزرگان (۲)
على (ع) در نهج البلاغه
