بازدیدها: 85
با طلوع اولین آفتاب شهریور سال ۱۳۳۸ صدای گریه ی نوزاد در اتاق پیچید و لبخندی از سر شوق بر لبان پدر و مادر نشست. نامش را محمود نهادند و از همان کودکی تعالیم اسلام را سرمشق تربیت او ساختند.
پانزدهمین سال زندگی اش که شد خود محفل انس با قرآن تشکیل داد و جلسه ای شد باصفا برای صیقل روح و جان.
انقلاب روزهای اوج گیری خود را طی می کرد که انقلاب درونی او نیز به تلاطم افتاد. در همین روزها با جلسات آیه الله خادمی آشنا شد و بیشتر فعالیت های انقلابی خود را حول محوریت ایشان متمرکز کرد.
با پیروزی انقلاب و شروع جنگ به دارخویین رفت و تپه های الله اکبر دارخویین هم محل شهادت او شد.
محمود در تمام زندگی سعی می کرد مولایش علی(علیه السلام) را الگوی خود قرار دهد. او یتیم نواز بود و در فکر فقرا. در سرما و گرما بدون بالش و زیرانداز می خوابید تا هیچ گاه درد محرومان را فراموش نکند او ماه شعبان را ماه خودسازی خود می دانست و رمضان به طور خاص به دعا و نیایش می پرداخت.